Μίκη, αχ, Μίκη...

Δώδεκα μέτρα από την πόρτα σας
φωτιά στο Χημείο
κι αυτοί που ξεχαστήκανε
στο Πολυτεχνείο
φαντάσματα πια, αντιστασιακά
πλανιώνται στην πλατεία
«πρώην Ε.Α.Τ.-παύλα-Ε.Σ.Α»

Αυτά γράφτηκαν για την 17η Νοεμβρίου του '85. Για τις συγκρούσεις που ακολούθησαν την εν ψυχρώ δολοφονία ενός άλλου 15χρονου μαθητή, του Μιχάλη Καλτεζά. Κι ένας «δεξιός», ο Μάνος Χατζιδάκις, στη 17η Νοέμβρη του '88 κατέβαινε στις πορείες των αναρχικών και έλεγε, από ραδιοφώνου, κάτι τέτοια:

«Είδαμε... αστυνόμους της ασφαλείας να χτυπάν με πάθος νέους που δεν τους μοιάζουν. Η εξουσία, είτε κομμουνιστική, είτε δημοκρατική, είτε ροζ σοσιαλιστική, είτε θεοκρατική, είναι άθλια, βάρβαρη και απάνθρωπη».

Την ίδια στιγμή ο «μεγάλος αγωνιστής της Αριστεράς» Μίκης Θεοδωράκης ετοιμαζόταν να εξαργυρώσει, συμμετέχοντας σε ό,τι ακολούθησε το «βρώμικο '89», τη φίρμα που είχε χτίσει όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν με υπουργείο «άνευ χαρτοφυλακίου».

Κύριε Μίκη Θεοδωράκη, σεβαστείτε τους παλιούς σας αγώνες και το σπουδαίο καλλιτεχνικό σας έργο. Σταματήστε να σπιλώνετε την υπόληψή σας με γελοίες δηλώσεις. Κι εν τέλει, σεβαστείτε τη γενιά που δίνει τώρα τους αγώνες της, με διάφορους - ίσως και λάθος και αντιφατικούς - τρόπους ενάντια σ' ένα σύστημα που εσείς στήσατε.

Υ.Γ.: Και κλείστε τα παράθυρα. Με την κρίση που διερχόμαστε, μια κηδεία «με τιμές αρχηγού κράτους» θα είναι άλλη μια επιβάρυνση στις δαπάνες του δημοσίου.